Jaskra jest chorobą oczu, która może, ale nie musi doprowadzić do utraty widzenia. Należy jednak pamiętać, że jest ona najczęstszą na świecie przyczyną nieodwracalnej ślepoty. Jaskra jest wynikiem zmian w nerwie wzrokowym (zmniejszenia ilości włókien nerwowych, na skutek ich uszkodzenia i zaniku). Głównym czynnikiem ryzyka rozwoju jaskry jest podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Może ono być skutkiem zaburzeń w odpływie cieczy wodnistej. W normalnych warunkach ciecz wodnista odżywia od wewnątrz gałkę oczną, dla prawidłowego funkcjonowania oka musi być zachowana równowaga pomiędzy jej produkcją a odpływem. W jaskrze odpływ cieczy wodnistej jest zaburzony, co prowadzi do nagromadzenia płynu w gałce ocznej i wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Jaskrę dzielimy na:
- Jaskrę otwartego kąta: pierwotną, czyli niezwiązaną z innymi chorobami, zwykle przebiegająca obustronnie, choć nie zawsze symetrycznie, oraz wtórną związaną z innymi chorobami lub stanami w narządzie wzroku, m.in: zapaleniem, urazem, zespołem rozproszenia barwnika, zespołem pseudoeksfoliacji, nieprawidłowościami w obrębie soczewki, nieprawidłowymi naczyniami tworzącymi się najczęściej w wyniku zaawansowanych zmian cukrzycowych, stosowaniem leków glikokortykosteroidowych.
- Jaskrę zamkniętego kąta, w której może dochodzić do nagłych, znacznych zwyżek ciśnienia wewnątrzgałkowego.
